Wiecie gdzie znajduje się najdłuższa trasa rowerowa na świecie?

Jest to trasa EuroVelo 13 - czyli Szlak Żelaznej Kurtyny. Łącznie ma 10 400 km i biegnie od
miejscowości Kirkenes (północna Norwegia) do Rezowo (miejscowości położonej w Bułgarii przy granicy z Turcją)

Plany rowerowe na ten rok robią się coraz bardziej szczegółowe.
Jak wiadomo z moich wcześniejszych wpisów - na pewno latem, w drugiej połowie lipca wraz z grupką znajomych będziemy chcieli zrobić trasę międzynarodowego szlaku Odra - Nysa.
Poza tym na pewno będziemy chcieli pojeździć na krótsze wycieczki po woj. łódzkim (i może nie tylko...).
Pierwsza jaka mi się nasunęła to trasa Łódź - Tomaszów Maz. - Zalew Sulejowski - Łódź. Na stronie mapy Mariusz jeszcze zwrócił mi uwagę, że opodal są Niebieskie Źródła położone w Rezerwacie na południe od Tomaszowa. Co prawda będąc kiedyś na wycieczce szkolnej już je widziałam, ale nie zaszkodzi podjechać tam tym razem na rowerze. Ta wycieczka na pewno będzie dwudniowa, aby móc na spokojnie zobaczyć okolicę Zalewu. Miejsc noclegowych jest dość dużo, także to nie powinno być problemem.

Trasa wstępnie wygląda tak:


Nad terminem jeszcze się nie zastanawiałam, ale może jakoś w maju lub na początku czerwca...

W ostatni piątek, 28 marca, zaraz po pracy spotkaliśmy się całkiem liczną grupą pod wejściem do Ogrodu Botanicznego od strony ulicy Retkińskiej. Kilka minut po zbiórce jak już wszyscy byli na miejscu ruszyliśmy ul. Kusocińskiego w kierunku Nowego Józefowa i dalej w kierunku Górki Pabianickiej, która ze względu na dość długi podjazd podzieliła grupę na dwie mniejsze.

Dalej już było z górki. W około 2 kolejne godziny byliśmy na miejscu czyli w Szadku i położonym kilometr dalej Gospodarstwie Agroturystycznym "U Marka". Na miejsce dojechaliśmy w totalnych ciemnościach. Bardzo przydały się mocne lampki. Co prawda nie miałam zbyt mocnej przedniej (czołówka),bo gdzieś mój ulubiony Cateye się zapodział. Natomiast tylna lampka Energizer dawała z siebie wszystko - świeciła tak mocno, że pozostali towarzysze woleli mnie wyprzedzić abym ich zbyt mocno nie oślepiła. Dobrze, że chociaż ta lampka była w dobrej formie, bo niestety przednia z zestawu Energizer, który otrzymałam w zeszłym roku, wyzionęła ducha i świeci tylko w momencie kiedy trzyma się button włącznika - mało wygodna opcja podczas jazdy.

Po dotarciu do Gospodarstwa schowaliśmy wszystkie jednoślady w garażu i weszliśmy do środka. Na miejscu była już Monika z Przemkiem, którzy przyjechali autem oraz Pani Ania. Po tej podróży wszyscy byliśmy głodni jak wilki. Zostaliśmy poczęstowali kilkoma potrawami z kuchni wegetariańskiej - bograczem węgierskim, sałatkami oraz pasztetem z selera. Wszystko było pyszne! Po kolacji uzupełniliśmy płyny (tak, tak piwko mam tu na myśli) rozmawiając przy tym o licznych swoich przygodach rowerowych. Ekipa na tej wycieczce moim skromnym zdaniem była po prostu rewelacyjna! Zresztą podobnie jak na wcześniejszej wycieczce do Pasiki, tutaj jednak troszkę skład był inny i bardzo mi odpowiadał :)
Rano bardzo leniwie obudziliśmy się o 7:00 (Piotr obudził mnie wcześniej - o 5:00, ale o tak nieludzkiej godzinie nie chciałam być już na nogach, położyłam się jeszcze na te 2 godzinki). Zjedliśmy śniadanie, spakowaliśmy camping i pojechaliśmy dalej. Pierwszym punktem zwiedzania była Piekarnia w Szadku, gdzie jej prezes wraz z pracownikami pokazali nam jak piecze się chleb w tego typu spółdzielni. Zobaczyliśmy wszystkie maszyny do wyrobu zakwasu, ciasta, później układanie surowych bochenków i wkładanie ich do pieca. Zrobiło to wszystko na nas duże wrażenie. Miło, że mogliśmy zobaczyć piekarnie od kuchni. Dla mięsożernych jednostek był dodatkowy punkt wycieczki czyli zobaczenie od środka jak wygląda tamtejsza masarnia - szczególnie część gdzie wędzone są obrobione porcje mięsa. Troszkę mnie to miejsce przeraziło, ale kiełbasy które dostaliśmy w ramach degustacji były bardzo dobre!
Po tym punkcie programu pojechaliśmy pod Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła zbudowany w latach 1333-1335 w stylu gotyckim. Dzięki Pani przewodniczce mogliśmy zobaczyć jego wnętrza. Następnie pojechaliśmy zobaczyć drugi kościół - św. Idziego położony na tamtejszym cmentarzu.
Po tych lekcjach historii zatrzymaliśmy się jeszcze na chwilę na rynku, gdzie chwilę odpoczęliśmy, zakupiliśmy wodę na podróż i ruszyliśmy w kierunku Łodzi. W międzyczasie mieliśmy kilka mniejszych przystanków na regenerację, ale ok. 16:00 byliśmy z powrotem na Retkińskiej przy Ogrodzenie Botanicznym.

Kliknij tutaj

Wycieczka była bardzo udana za co dzię-ku-je-my organizatorowi czyli Piotrkowi Kolendzie :)

Nie będę się za bardzo rozpisywać. Piotr Kolenda już stworzył na Facebooku wydarzenie, na które Was zapraszam. 

To druga wycieczka do producentów żywności. Po pierwszej,"Skąd się bierze miód", na której było osiemnaście osób zapraszam tym razem na dwudniową imprezkę. Ruszamy w piątek (28 marca) z Retkini, z tego samego miejsca co poprzednio czyli spod wejścia do Ogrodu Botanicznego przy ul. Retkińskiej i pedałujemy przez Smulsko (park) do oczyszczalni ścieków a dalej tą samą drogą co do pszczelarza, lecz tym razem nie skręcamy w kierunku Mikołajewic lecz jedziemy do Chorzeszowa a następnie przez Kiki, Wrzeszczewice, pedałujemy z radością do Szadku. To bardzo spokojna droga dlatego ją wybrałem. Zaraz za Szadkiem, w Wielkiej Wsi śpimy w U Marka - Gospodarstwo Agroturystyczne gdzie gospodarze będą na nas czekali z kolacją. Po kolacji, posiedzimy przy ognisku, może pośpiewamy, uzupełnimy płyny w organizmach :) i myślę, że będzie fajnie. Rano zjadamy śniadanie i jedziemy zwiedzać piekarnię należącą do GS Szadek. Tam dowiemy się jak się robi chleb. Po zwiedzeniu pojedziemy zobaczyć kościół pw. św Idziego i ruszymy w stronę Łodzi. Wariantów trasy powrotnej jest wiele, a jeżeli uda mi się załatwić dodatkowe zwiedzanie pojedziemy jednym z nich. Do dyspozycji mamy dziewięć łóżek i kilkanaście miejsc bliżej ziemi (jeżeli preferujecie noc we własnym śpiworze na karimacie) Cena: łóżko - 50 PLN z kolacją i śniadaniem i 40 PLN (własny śpiwór i karimata) z kolacją i śniadaniem. Ponieważ gospodarze muszą zakupić prowiant na nasze potrzeby proszę o wcześniejszy kontakt celem rezerwacji miejsc i wpłaty. A, nie podałem jeszcze godziny. Spotykamy się o 16.30 co pozwoli nam dojechać na miejsce za dnia. A w sobotę do Łodzi wrócimy gdzieś około 15.00. Niech rowery będą z Wami!

Jeżeli chcielibyście wziąć udział w tej wycieczce to koniecznie dajcie znak na Facebooku.
https://www.facebook.com/events/671746829538953/?fref=ts

Nie raz już pisałam o swoich wybitnych nierealizowanych jeszcze planach pomalowania Meridy... Pomysłu całkowicie jeszcze nie wybiłam sobie z głowy. Mam już nawet namiar na firmę, która jak coś profesjonalnie proszkowo zajęłaby się malowaniem ramy za całkiem nieduże pieniądze (wraz z rozłożeniem i złożeniem roweru po operacji)...
Póki co Merida pozostaje srebrna tak jak była, może kiedyś jak budżet mi na to pozwoli - powrócę do tematu.

Teraz jednak miałam pilniejszą sprawę. Od roku w Scott SUB mam rogi typu baranek firmy Origin8. Był to dla mnie ratunek, bo jednak standardowa szosowa kierownica nie pasuje do manetek typu MTB.
Żeby te doczepiane baranki jakoś wyglądały musiałam skołować wąską kierownicę. Akurat miałam w domu starą kierownicę z roweru Maćka. Była uszkodzona na końcach. Przycięłam więc tą kierownicę do rozsądnej szerokości i zamontowałam. Wszystko jest ok. Dobrze sprawdza się to połączenie. Jednak przy całym czarnym rowerze biała kierownica wyglądała słabo :) W końcu kupiłam farbę w sprayu i pomalowałam ją na czarny matowy kolor.

Filozofia malowania tak na przykład mojej kierownicy nie jest zbyt skomplikowana. Wystarczy dobrze zetrzeć za pomocą papieru ściernego stary lakier (ja użyłam dwóch typów - z mniejszym i większym ziarnem). Trzeba dobrze zmatowić powierzchnie. Stara farbka w sumie była dość cienko położona także dość szybko zobaczyłam srebrne prześwity aluminium. Nie zdzierałam jednak tego "do gołego", ale bałaganik przy tym był niemały :)
Później dobrze odtłuściłam powierzchnię używając benzyny ekstrakcyjnej.
Chwilę zastanawiałam się jak trzymać kierę, aby porządnie i bez problemów nałożyć nową farbę. Sposób okazał się banalny - przeciągnęłam przez nią sznurek, zawiesiłam na rusztowaniu balkonowego stoliczka i już.
Nałożyłam dwie warstwy farby, każda w odstępie 24h. Dziś sprawdzę jak ostatecznie wygląda i jeżeli po całkowitym wyschnięciu nie ma żadnych ubytków montuję ją na rowerze.
Aha, do malowania użyłam lakieru firmy Craft w kolorze czarnym matowym :)

Oto efekt po malowaniu:

Na początku tego roku administrator fanpage'a Rowerowa Ekipa zamieścił informację o swoich planach rowerowych na pokonanie trasy szlaku Odra Nysa. Od razu zainteresowałam się tematem tym bardziej, że ta trasa biegnie bardzo blisko naszej granicy - po stronie czeskiej i niemieckiej.
Początek tego szlaku leży w pobliżu źródła Nysy Łużyckiej (po czeskiej stronie Gór Izerskich) natomiast koniec trasy znajduje się na niemieckiej części wyspy Uznam blisko Świnoujścia. Szlak ma łącznie 591 km.

Szlak od razu spodobał się znajomemu, który rok temu zaraził się jazdą z sakwami. Od razu sprawą zainteresował się także jego kolega z pracy (który co prawda nie był jeszcze na tego typu wypadzie, ale sprawa mu się spodoba). Tym sposobem mamy już pewne 4 osoby na wyjazd, czekam jeszcze na ostateczną decyzję żony znajomego - nie jest zdecydowana - ale myślę, że da się namówić i tym bardziej da radę z nami ten szlak przejechać i fajnie się bawić.

Wstępny termin wyjazdu: 24 lub 25 lipca.
Nie mamy jeszcze zatwierdzonego miejsca "wbicia się" na szlak. Jest kilka opcji.
1. Z Łodzi do Szklarskiej Poręby i stąd na rowerach na zachód w stronę granicy
2. Z Łodzi do Wrocławia, z Wrocławia do Lubania Śląskiego, stąd na rowerach do granicy
3. Z Łodzi do Jeleniej Góry i stąd na rowerach do Zgorzelca.
Najprawdopodobniej zrealizujemy opcję nr 2.

Musimy jeszcze zapoznać się z bazą noclegową - campingową. Na mapach widziałam, że takie punkty po  drodze są, kwestia zapoznania się z nimi i spisanie konkretnych miejsc. I oczywiście upgrade Garmina z mapą Niemiec :)

Po wielu zdjęciach jakie przejrzałam trasa jest naprawdę fajnie przygotowana, większość to osobna droga rowerowa (niemalże rowerowa autostrada) z bazami, punktami widokowymi. Po drodze można zwiedzić kilka rezerwatów przyrody. Do większych miast leżących na trasie należy Görlitz / Zgorzelec, Frankfurt nad Odrą / Słubice, Küstrin Kietz / Kostrzyn nad Odrą, Ahlbeck (Heringsdorf) / Świnoujście.

Jak wygląda ta trasa? Znalazłam ciekawy filmik nagrany przez Pana Michała Rażniewskiego, który samotnie pokonał szlak:



Oficjalna strona szlaku: www.oderneisse-radweg.de

Pisałam kilka dni temu o zamówieniu z Hong Kongu. Martwiłam się, że na przesyłkę będę czekać nie wiadomo jak długo. A tu proszę, tydzień po złożonym zamówieniu paczka wczoraj do mnie trafiła. Całkiem przyzwoicie zapakowana (musiałam nieco namęczyć się tą pianką, która ostatecznie zajęła sporą część pokoju). Po rozpakowaniu wszystko co zamówiłam było na miejscu. Nieuszkodzone, dodatkowo owinięte w folię. Mogę spokojnie powiedzieć, że ostatecznie z zamówienia jestem zadowolona. Bałam się troszkę, że dojedzie do mnie jakieś dziwne coś co nawet nie leżało obok carbonu. Tymczasem lżejszej kierownicy nigdy wcześniej nie trzymałam w ręce. Mimo, że dostałam nieco szerszą niż chciałam jej waga jest szokująco niska. Pod względem jakości nie mam zastrzeżeń do żadnej z części.

Wieczorem miałam fajną zabawę, przód roweru rozebrałam do "ostatniej śrubki". Przy okazji troszkę rzeczy się nauczyłam, bo wcześniej nie miałam okazji na ściąganie mostka.
Przesyłka przyszła tak szybko, że nie jestem jeszcze w stanie zamontować wszystkiego. Nie zdążyłam kupić nowych gripów i podkładek pod mostek. Będzie musiało to wszystko chwilę poczekać.



Wymyśliło mi się jeszcze, że mogłabym w tym rowerze jeszcze zmienić widelec na sztywny. Z amortyzatora nie korzystam, przez większość czasu ma wyłączony skok, swoje waży ponieważ jest to stary model i do tego z niższej półki.
Wstępnie upatrzyłam sobie widelec Mosso. Ale muszę wcześniej skonsultować się z serwisem.

Także luty jest bardzo dobrym miesiącem na wyprawę rowerową. Tym razem zapraszamy na wschód - spotykamy się o 11.00 przy studni na rogu ulicy Rokicińskiej i al. Hetmańskiej na Olechowie. Odwiedzimy Park u Źródeł Olechówki, Młynek, Park Podolski, Park nad Jasieniem, a całą wyprawę zakończymy około 14.00 zwiedzaniem Palmiarni. 

Prowadzenie: Piotr Kolenda (rowerologia.pl). 

Do zobaczenia w niedzielę!

Zdjęcie i źródło: zielonalodz.info

Nie ukrywam nie lubię być cała ochlapana wodą i błotem jak jadę na rowerze podczas załamania pogody.
Szukam czegoś małego ale skutecznego, błotnika który nie będzie rzucał się w oczy jak większość SKSowych, Topeakowych i innych.

Znalazłam konstrukcję firmy Mucky Nutz. Małe błotniki wykonane z plastycznego tworzywa dostosowujące się do niemalże każdego widelca, z paskami na rzep.

Tylko powstaje pytanie czy za coś tak banalnego od razu wydawać 100 zł w przypadku dwóch sztuk? Na forum rowerowym znalazłam wątek gdzie kilku chłopaków samych zrobiło takie błotniki z pastykowych teczek na dokumenty. Użyli do tego wcześniej wydrukowanych szablonów, błotników wcześniej wspomnianego producenta. Koszt minimalizuje się do kosztów teczki i metody montażu.

Z różnych opinii polskich i zagranicznych rowerzystów wynika, że to maleństwo sprawdza się w akcji. Może sama wypróbuję i podobnie jak osoby z forum zrobię mały hand made :)

Czy wyobrażacie sobie, że nagle w naszym kraju powstaje pod Wisłą lub inną rzeką tunel tylko dla rowerzystów i sporadycznych osób pieszych? Hm ja też nie :)
Ale za to miałam okazję z takiego skorzystać będąc na wyprawie w Holandii.
Wyobraźcie sobie, że jedziecie drogą oczywiście z wytyczonym rowerowym pasem, dookoła żadnego auta (bo kilka metrów po prawej znajduje się ogrodzenie od autostrady). Nagle droga się kończy, zatrzymujecie się przed windą, musicie zjechać o jeden poziom niżej i wychodzicie na przeciwko tunelu, który poprowadzony jest pod rzeką... Kosmos prawda? Wielu znajomych do dziś nie chce mi uwierzyć jak o tym mówię. Ale dziś o tym w skrócie napiszę i zamieszczę fotki :)

Tunel ten mieści się kilka kilometrów na południe od Rotterdamu, przebiega pod rzeką Oude Maas (Starą Mozą). Jego długość całkowita to 1 064 m. Początki tego tunelu sięgają roku 1969. Wtedy pierwsza jego wersja zastąpiła most. Z początku był to tylko tunel dla samochodów, ale w w latach 90-tych zostało on rozbudowany oraz powstał drugi korytarz dla osób pieszych i rowerzystów.

The Hovenring to rondo, które powstało pod koniec 2012 roku między miejscowościami Eindhoven, Veldhoven i Meerhoven w Holandii. Z języka holenderskiego oznacza "Ring of the 'Hovens". Oficjalnie jest to most zawieszony na 70 metrowej konstrukcji. To jedyna taka rowerowa budowla na świecie.

Dwa lata temu byłam w Veldhoven, ale na kilka miesięcy przed ukończeniem ostatecznej budowli i otwarciem przejazdu.

Jako, że o lekkim remoncie Meridy marzę już od jakiegoś czasu, to znów zaczęłam rozglądać się za częściami. Ponownie zbadałam kilka polskich sklepów w poszukiwaniu czegoś fajnego, ale powiem szczerze, że nic aż tak ciekawego nie znalazłam, przynajmniej w kategoriach, które mnie najbardziej interesują.
Coś na czym mogłam zawiesić oko znalazło się dopiero dzięki autorowi tego bloga wikiyu.net, który podobnie jak ja pochodzi z Łodzi i ma słabość do dwóch kółek.

Wiktor na Google Plus podsunął mi linka do chińskiej odmiany naszego allegro, na którym zdarzało mu się już robić zakupy rowerowe. Nie musiał wiele pisać, przekonał mnie aby też spróbować.
Przeszukując Aliexpress.com znalazłam kilka fajnych części. Między innymi carbonowe rurki: mostek, kierownicę, sztycę oraz rogi firmy Ritchey w cenie producenta (bez kosztów cła, marży, podatków i innych grubych sum pieniężnych, które doliczane są po przyjeździe do każdego kraju gdzie trafiają do sprzedaży w sklepach).

W dalszym ciągu jestem przerażona różnicą pomiędzy ceną setu, który kupuję a cenami u nas w Polsce. To jest po prostu kosmos - ile dodatkowych kosztów znajdzie się w ostatecznej cenie produktu.
Tak samo zszokowana byłam kiedyś zamawiając oryginalną koszulkę Bayernu prosto z Taiwanu gdzie znajduję się producent oficjalnych koszulek. Koszt takiego ciuszka w sklepie to ok 269 zł (lub więcej - zależy od sklepu) cena jaką ja zapłaciłam - 99 zł wraz z transportem (musiałam czekać ok miesiąca ale było warto bo w międzyczasie Bayern dostał dodatkową gwiazdkę i taką nóweczkę właśnie dostałam).

Sprawdziłam z ciekawości ceny tych rowerowych rurek u nas - aż nie chcę podawać dokładnych liczb, bo naprawdę głowa zaczyna boleć.
Ale za to zestawik, który chcę - wygląda tak:

Mam teraz tylko nadzieję, że z transportem będzie wszystko ok, tym bardziej, że jest darmowy. Wiktor jest zadowolony z wcześniej już robionych zakupów, także fajnie byłoby gdybym też mogła polecić komuś to miejsce. Jeżeli wszystko będzie ok, to na pewno wrócę i kupię kiedyś jeszcze inne rzeczy - pod względem cen, na pewno warto, szczególnie jak nie mamy ciśnienia na dostanie czegoś w ciągu tygodnia.

I tym wpisem chcę nieco reaktywować ten blog, a co... ;)